متوسط ساعت کاری هفتگی در جهان معادل ۴۰ ساعت است. این آمار در حالی به ثبت رسیده که ساعت کاری در بسیاری از کشورهای جهان بیشتر از این میزان بوده که ایران نیز جزو آن‌ها است.
رزیدنت‌ها معتقدند اتند، استاد و حتی به اصطلاح سال بالایی‌ها خود قربانی تحقیر سیستماتیک هستند و در گذشته آزار فراوانی بعضا از روی عقده‌گشایی دیده‌هاند و این سیکل معیوب دائما تکرار می‌شود.
معاون سیاستگذاری کانون مدیریت دارایی‌های فکری معاونت علمی ریاست جمهوری با اعلام ارایه ۲۰ خدمت در حوزه مالکیت فکری گفت: در حالی که اختراعات باید برای تجاری‌سازی حمایت شوند، از این نوآوری‌ها بیشتر برای ارتقای رتبه هیات علمی دانشگاهها و دریافت تسهیلات بنیاد ملی نخبگان استفاده می‌شود.
متاسفانه سیاست گذاران از سال‌های پایان جنگ (۶۶ و ۶۷) شروع به افزایش دانشگاهها کردند که شاید بتوانند فرصتی در جهت ایجاد اشتغال بخرند. این افزایش بی رویه دانشگاهها بی توجه و بی تناسب با نیازهای جامعه و کشور انجام شد و تعداد رشته‌هایی که تناسب چندانی با نیازهای کشور نداشتند نیز افزایش پیدا کرد. به نظر می‌رسد هدف از این کار، سر کار گذاشتن افراد بود. در دهه‌های گذشته، دانشگاهها، مراکز آموزش عالی، موسسات غیرانتفاعی و علمی کاربردی، مثل قارچ سر بر آوردند و جوانان این مرز و بوم را جذب کردند. در نتیجه بخشی از هزینه‌های خانوار صرف اموری شد که اصلا غیرضروری بود. بهتر بود به جای این کار، روی سازمان‌های فنی و حرفه‌ای مبتنی بر تکنولوژی‌های مدرن متمرکز شویم. ما اکنون خودمان را با برخی آموزش‌های غیرضروری و تاریخ گذشته مشغولیم. با همین سیاست‌های غیرمسئولانه است که تعداد زیادی فارغ التحصیل را وارد جامعه کرده ایم، آن هم بدون این که سرمایه گذاری‌های لازم حوزه اقتصاد را برای این جوانان فراهم کرده باشیم.
کارش را با یک «یا علی» و پشتکاری قوی و با اندک تسهیلاتی دریافتی از کمیته امداد آغاز کرد و حالا بعد از چند سال کارگاه خیاطی دارد که ۳۰ نفر مددجو در آن مشغولند و نان شب خانه را تامین می‌کنند و همه این‌ها نشان از همت بالا و عزم راسخ دارد که از آن‌ها انسان‌هایی قوی و توانمند می‌سازد.
